Doc.gr
Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 23 Μαρτίου 2014
Τι είναι η ενούρηση;
Ενούρηση είναι η μη ηθελημένη απώλεια ούρων κατά τη διάρκεια του ύπνου, σε ένα παιδί που θα έπρεπε να έχει αποκτήσει έλεγχο της κύστης. Αποτελεί πολύ συχνό και περίπλοκο πρόβλημα.
·       Στην ηλικία των 5 ετών, 7% των αγοριών και 3% των κοριτσιών έχουν αυτό το πρόβλημα
·       Συχνότερο σε οικογένειες που ο/οι γονείς είχαν παρόμοιο πρόβλημα
·       75% των παιδιών με ενούρηση, δεν απέκτησαν ποτέ έλεγχο, ενώ 25% τον απέκτησε και τον έχασε (παλινδρόμηση)
·       Συχνότερο σε οικογένειες που μεταναστεύουν, είναι ασταθείς ή που ζουν με μέλος με ψυχιατρικές διαταραχές
·       Η παλινδρόμηση σχετίζεται συχνά με μετακόμιση, διαζύγιο, γέννηση νέου παιδιού, ή συγκρούσεις
 ·       Συχνότερο στα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι είτε πολύ πιεστικοί σχετικά με το «βρέξιμο του κρεβατιού», είτε μη υποστηρικτικοί
·       Η εξέταση των ούρων για πιθανότητα λοίμωξης είναι απαραίτητη, δεν χρειάζονται όμως άλλες εξετάσεις, εφόσον απο το ιστορικό και την κλινική εξέταση δεν διαφαίνεται λόγος ανησυχίας για νευρολογικά ή άλλα προβλήματα.   

Πώς αντιμετωπίζεται η ενούρηση;

·       Απαραίτητη η συνεργασία του παιδιού
·       Σύστημα βράβευσης για τις στεγνές νύχτες, με μικρά βραβεία
·       Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να κληθούν να πλύνουν μόνα τους τα βρεγμένα ρούχα (όχι σε μορφή τιμωρίας!)
·       Μην δίνετε υγρά στο παιδί μετά το βραδινό γεύμα
·       Το παιδί θα πρέπει να ουρεί πριν τον ύπνο
·       ΜΗΝ τιμωρείτε το παιδί και ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ κάθε ταπεινωτική συμπεριφορά
·       Σε περιπτώσεις που επιμένουν και η αυτοεκτίμηση του παιδιού έχει διαβρωθεί σημαντικά, τα εξαρτήματα υποβοήθησης μπορεί να βοηθήσουν. Μιλήστε με τον παιδίατρό σας σχετικά.
·       Η φαρμακευτική αγωγή (ιμιπραμίνη) έχει παρόμοια αποτελέσματα με τα εξαρτήματα υποβοήθησης   Η θεραπεία της ενούρησης μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη και επίπονη, τόσο για το παιδί, όσο και τους γονείς.

Χρειάζεται μεγάλη υπομονή απο την μεριά των γονιών, φροντίδα και εγκράτεια, καθώς και οι υπομονετικότεροι των γονέων μπορεί να βρεθούν σε κατάσταση μεγάλου θυμού. Φροντίστε να βρίσκεστε σε στενή επικοινωνία με τον παιδίατρό σας, αλλά φροντίστε και τον εαυτό σας, προκειμένου να μπορέσετε να ανταποκριθείτε στις ανάγκες του παιδιού σας.  

Πηγές: Nelson’s Pediatrics, 18th edition


  • Διάδωσέ αυτό το άρθρο: